باورها در چین باستان

چین
کشوری که تاریخ آن به افسانه ها گره خورده و به دلیل دور بودن از حوزه های تمدن به صورت ایزوله به حیات خود ادامه داد و البته نقشی پررنگ از خود بر جای گذارد.در نخستین آثار به دست آمده که با سلطنت توام بوده و به همین دلیل پیدایش سلطنت و ریشه های آن به آسانی روشن نیست.
میتولوژی نخستین چین مانند مصر در توجیه سلطنت است. یکی از قدیمیترین اثر مکتوب در تاریخ چین کتاب تحول است (yi-ching-i-king )
این اثر که در چگونگی آفرینش و پایه میتولوژی مذهبی در چین است که تالیف آن به پادشاهی افسانه ای به نامfu-hsi فوشی در حدود 2850و 2950پیش از میلاد برمی گردد.
در اساتیر چین آمده که نخستین پادشاهان موجوداتی فرازمینی بودند نیمه الهی از آسمان به زمین آمدند و ماموریت داشتند که چینیهای بدوی و وحشی را متمدن کنند. به همین دلیل چینیها سلطنت را آسمانی می دانند که از بالا به بشر اهدا شده. سلطان پسر آسمان و گفتار او قانون الهی است.
او کاهن اعظم چین و رئیس مذهب آنان به شمار می رود که پیروی از او واجب است و اصلی غیرقابل تغییر. ( چیزی مانند فره ایزدی در تمدن ایران زمین) چینیها این قانون را تائو نام نهادند.
پس از ظهور سلطنت در چین پادشاهان در نسخ تاریخی دست بردند و آثاری زیادی از دوران پیش از آن در دست نیست.
مقام کهانت اعظم که همان امپراطور و رئیس مذهب باشد نشان دهنده این است که سلطنت از مذهب شکل گرفته است. در نظر اول به نظر می رسد که چین فاقد هرگونه دین یا مذهب بوده در صورتیکه واقعیت چیز دیگریست. در چین مردم موظف بودند که از امپراطور پیروی کنند و این در شمار باورهای اصلی مردم بوده که یادآور همان نیاپرستی و پدر سالاری است و همچنین ارواح و خدایان طبیعی . به همین دلیل اندیشمند پیمبرگونه این سرزمین نیز ادیان خاصی را پایه گذاری نکردند.( کنفوسیوس)
ایستایی و سکون جامعه چین بسیار جالب توجه است و جای مطالعه دارد. سلطنت و حکومت فردی یکی از این عوامل است و با وجود برداشتهای فکری متفکرین و مربیان پیمبر گونه به پیشرفت جامعه میسر نگردید.
که البته ایزوله بودن و دور بودن این جامعه از تمدنهای دیگر نیز تاثیر به سزایی داشته است.