هند

هند
تشکیل تمدن در هند تقریبا همزمان با سومر و مصر بوده است. وجود تمدن پیش از مهاجرت آریاییها به هند که دین نیاپرستی و آتش خانوادگی و مقام پدر و پدر سالاری را محترم می داشته وجود داشته است.
تسلط آریاییها که اقوامی چادرنشین و جنگجو و مغرور بودند بر هند که خود از تمدنی پیشرفته برخوردار بود نظام طبقاتی و کاست را گسترش می دهد.
یک طبقه بومیان و دیگری قوم فاتح که جنگاوران یا کشاتراها بالاترین طبقه بودند که در کنارشان برهمانهایی نیز دیده می شدند و پست ترین طبقه همان بومیها یا dasyu بودند. این احتلاف طبقاتی به ویژه به دلیل آن که آریاییها رنگ پوستشان سفید بوده و بومیان هند رنگ تیره داشتند تشدید شد.
بر اساس تاریخ مستند هند حضور آریاییها در هند 1500ق م رخ داده و وسعت یافتن ریگ ودا که سروده های مذهبی بود در 800 ق م یعنی 700 سال طول کشیده که نظام کاستی تحمیل شود.
که تثبیت آن توسط طبقه براهمانان و روحانیون مذهب هندو انجام شد و رفته رفته در کنار طبقه جنگاوران و پدران قوم طبقه ای نیرومند که خواننده ریگ وداها بودند شکل گرفت اینها همان براهمانها هستند که به ترویج و جعل میتولوژی دروغین پرداختند که پایه دین هندو قرار گرفت.
پایه این اسطوره ها تناسخ ارواح و تولد مجدد بود. بر اساس این باورها 5 طبقه در جامعه وجود دارد:
طبقه ممتاز که همه امتیازها و حقوق را در دست دارد براهمانها یا همان کاهنهای ودیک
دوم شاهان و جنگاوران و سوم دهقانان . طبقه چهارم کارگران و پنجم که پست ترین طبقه بود همان نجسها که به هیچ گروهی تعلق ندارند که احتمالا همان بومیان هستند.
بر اساس سروده های ریگ ودا اگر خوب باشی در تولد بعدی به طبقه بالاتر میروی درغیر اینصورت از طبقه خود به طبقه پایین تر نزول خواهی کرد.
و خوب بودن به این معنی است که وظایف خود را در طبقه خودت به خوبی انجام دهی و فرمانبردار باشی البته نباید تلاش کنی که به طبقه بالاتر برسی. اگر کسی بخواهد پیشرفت کند و از طبقه خود خارج شود در تولد بعدی به جسم حیوانی می رود شاید به همین دلیل باشد که آنها از خوردن گوشت حیوانات منع شده اند.
بر این اساس براهمن وظیفه اش اینست که مراسم قربانی را به خوبی انجام دهد هدیه بگیرد و سرود ودیک بخواند . شاه سلطنت کند دهقان تولید کند کارگران زحمت بکشند و از کارهای سخت نگریزند و طبقه پنجم هیچ گونه حقی به جز تن دادن به کارهای پست ندارد.
(کتاب دهم ریگ ودا: در مقابل یک گاو که به برهمن هدیه دهی گیتی به تو پاداش داده خواهد شد.)
این نظام پیچیده و خشک طبقاتی آنقدر در جامعه هند رسوخ کرده بود که حتی بودیسم نیز در قرن ششم پیش از میلاد نتوانست نظام کاست را از بین ببرد. حتی اندیشه های خود او تحت تاثیر هندوییسم قرار گرفت و دست آخر هم از جامعه هند رانده شد .
بودا از یک سو تناسخ و تولد ارواح را می پذیرد ولی از سوی دیگر روی سخنش با مردم بوده و شعار برابری سر میدهد. هر چند بودا کاست(نظام طبقاتی) را به صورت یک اصل الهی و جدی تلقی نمی کذد اما با پذیرفتن تناسخ ارواح و قبول خدایان ودیک نتوانست کاست را برچیند.
بودا در ساتانیپاتا مصرع 600 می گوید: انواع حیوانات به علت اختلاف در ارگانها و اشکالشان با هم متفاوتند اما انسان ها همه دارای ارگانهای یکسان بوده و همه متولد شده و رشد می کنند. طبقه بندی انسانها لذا از قراردهای اجتماعی و مقررات خود جامعه سرچشمه می گیرد. براهمانها نیز مانند دیگر افراد مردم بوده و با همه برابرند.
و همین باورهای او بود که براهمانها را که سوار بر جامعه هند بودند خوش نیامد و کمر به دشمنی با او بستند.