جشن ایرانیان

ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ : ﺍﻧﯽ ﮐﺎﻇﻤﯽ

ﺍﻣﺮﺩﺍﺩﮔﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﻔﺘﻢ ِ ﺍﻣُﺮﺩﺍﺩ (ﺍﻣُﺮﺩﺍﺩﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﻣُﺮﺩﺍﺩﻣﺎﻩ) ﺩﺭ ﮔﺎﻩ‌ﺷﻤﺎﺭ ِ ﺍﯾﺮﺍﻥ ِ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ (ﻭ ﺳﻮﻣﯿﻦ ﺭﻭﺯ ﺍَﻣﺮﺩﺍﺩﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﮔﺎﻫﺸﻤﺎﺭﯼ ﻓﻌﻠﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ)، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺟﺸﻦ
‌ﻫﺎﯼ ِ ﺩﻭﺍﺯﺩﮔﺎﻧﻪٔ ِ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ِ ﻫﻢ‌ﻧﺎﻡ‌ﺷﺪﻥ ِ ﺭﻭﺯ ﻭ ﻣﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ، ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻫﺮﺟﺎﯾﯽ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﺍﻣﯽ‌ﺩﺍﺷﺖ ِ ﻣﻨﺶ ﻭ ﮐُﻨﺶ ﻭ ﺧﻮﯾﺶ‌ﮐﺎﺭﯼ‌ﯼ ِ ﺍﻣُﺮﺩﺍﺩ (/ ﺩﺭ ﮔﺎﻫﺎﻥ ِ ﺯﺭﺗﺸﺖ ﻭ ﺍﻭﺳﺘﺎﯼ ِ ﭘﺴﯿﻦ: ﺍَﻣِﺮِﺗﺎﺕ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ِ ﺑﯽ‌ﻣﺮﮔﯽ/ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﯽ) ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﺯﻩ‌ﻫﺎﯼ ِ ﺷﺶ‌ﮔﺎﻧﻪٔ ِ ﺧِﺮَﺩ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ِ ﻓﺮﻣﺎﻥ‌ﺭﻭﺍ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺭَﻭَﻧﺪ ِ ﻫﺴﺘﯽ (ﻧﺎﻡ‌ﺑُﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻫﻮﺭﻩ‌ﻣَﺰﺩﺍ) ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪ ِ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﯽ ِ ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪ ِ ﺭﺳﺎﯾﯽ ِ ﺧﺮﺩﺍﺩ، ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺁﺏ ﻭ ﮔﯿﺎﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ِ ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﻩ‌ﻫﺎﯼ ِ ﮔﻢ‌ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﻭﺭ، ﺍﯾﻦ ﺟﺸﻦ
 ِ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﻭ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ‌ﺍﻧﺪ.

ﺩﺭ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﻫﺎﯼ ِ ﮐﻬﻦ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺟﺸﻦ
 ِ ﻭﯾﮋﻩٔ ِ ﺁﻥ، ﺳﺨﻦ ِ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮔﻔﺘﻪ‌ﺷﺪﻩ‌ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﺘﻦ ِ ﭘﻬﻠﻮﯼ‌ﯼ ِ ﺑُﻨﺪَﻫِﺶ، ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﻧﯿﻢ:
ﺍﻣُﺮﺩﺍﺩ ِ ﺑﯽ‌ﻣﺮﮒ، ﺳَﺮﻭَﺭ ِ ﮔﯿﺎﻫﺎﻥ ِ ﺑﯽ‌ﺷﻤﺎﺭﺳﺖ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﯿﺘﯽ، ﮔﯿﺎﻩ، ﺧﻮﯾﺶ ﺍﺳﺖ. ﮔﯿﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﯾﺎﻧَﺪ ﻭ ﺭَﻣﻪٔ ِ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﺍﯾﺪ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﻫﻤﻪٔ ِ ﺩﺍﻡ‌ﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺭﻧﺪ ﻭ ﺯﯾﺴﺖ‌ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻪ ﻓِﺮَﺷﮑﺮﺩ ِ [/ ﻧﻮﮔﺮﺩﺍﻧﯽ‌ﯼ ِ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ِ ﮐﺎﺭ ِ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺎﻻ‌ﺭﯼ‌ﯼ ِ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ، ﺭﻫﺎﻧﻨﺪﻩ‌ﺍﯼ ﺍﺯ ﺗﺒﺎﺭ ِ ﺯﺭﺗﺸﺖ]، ﻧﯿﺰ “ﺍﻧﻮﺵ” [/ ﺧﻮﺭﺍﮎ ِ ﺑﯽ‌ﻣﺮﮔﯽ] ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ ﺁﺭﺍﯾﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﮔﯿﺎﻩ ﺭﺍ ﺭﺍﻣﺶ ﺑﺨﺸﺪ ﯾﺎ ﺑﯿﺎﺯﺍﺭﺩ، ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺍﻣُﺮﺩﺍﺩ [ﺍﺯ ﺍﻭ] ﺁﺳﻮﺩﻩ ﯾﺎ ﺁﺯَﺭﺩﻩ ﺑُﻮَﺩ… (ﮔﺰﺍﺭﺵ ِ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺑﻬﺎﺭ ﺩﺭ ﭘﮋﻭﻫﺸﯽ ﺩﺭ ﺍﺳﺎﻃﯿﺮ ِ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﭼﺎﭖ ﯾﮑﻢ، ﺹ ۱۱۷)
ﺑﺎ ﺭﻭﯼ‌ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﯾﺶ‌ﮐﺎﺭﯼ‌ﯼ ِ ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ِ ﺍَﺳﺘﻮﻣَﻨﺪ (/ ﺟﻬﺎﻥ ِ ﻣﺎﺩّﯼ) ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﮔﯿﺎﻫﺎﻥ ِ ﺭﻭﯼ ِ ﺯﻣﯿﻦ ﻭ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﻭ ﺑﺎﺭﻭَﺭﻧﮕﺎﻩ‌ﺩﺍﺷﺘﻦ ِ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ، ﻭ ﻧﻤﺎﺩ ِ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﯽ ﻭ ﺑﯿﻤﺮﮔﯽ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﯽ‌ﯼ ﯼ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ‌ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻣﯽ‌ﺁﯾﺪ، ﻣﺴﻌﻮﺩ ﺳﻌﺪ ِ ﺳﻠﻤﺎﻥ، ﭼﮑﺎﻣﻪ‌ﭘﺮﺩﺍﺯ ِ ﺳﺪﻩٔ ﭘﻨﺠﻢ ِ ﻫﺠﺮﯼ، ﻣﯽ‌ﮔﻮﯾﺪ:
ﺭﻭﺯ ِ ﻣُﺮﺩﺍﺩ [/ ﺍﻣُﺮﺩﺍﺩ] ﻣُﮋﺩﻩ ﺩﺍﺩ ﺑﺪﺍﻥ
ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻃﺒﻊ، ﺑﺎﺯ ﺟﻮﺍﻥ.
ﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ :
ﻣﺮﺩﺍﺩ ﻣﻪ ﺍﺳﺖ ﺳﺨﺖ ﺧﺮﻡ
ﻣَﯽ ﻧﻮﺵ ﭘﯿﺎﭘﯽ ﻭ ﺩﻣﺎﺩﻡ
ﻫﺮﯾﮏ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﺯﻩ‌ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ‌ﮔﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺟﺸﻦ‌ﻫﺎﯼ ﻫﻢ‌ﻧﺎﻣﯽ‌ﯼ ِ ﺭﻭﺯ ﻭ ﻣﺎﻩ ﺑﺮﺍﯼ ِ ﮔﺮﺍﻣﯽ‌ﺩﺍﺷﺖ ِ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻣﯽ‌ﺷﻮﺩ، ﮔﻞ ِ ﻭﯾﮋﻩ‌ﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ. ﮔﻞ ِ ﻭﯾﮋﻩٔ ِ ﺍﻣُﺮﺩﺍﺩ، ﺯﻧﺒﻖ (/ ﭼﻤﺒﮏ) ﺍﺳﺖ.

ﺩﺭ ﺑﺮﮒ ۲۵۰ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺁﺛﺎﺭﺍﻟﺒﺎﻗﯿﻪ ﺍﺑﻮﺭﯾﺤﺎﻥ ﺑﯿﺮﻭﻧﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ :
«… ﻣﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻫﻔﺘﻢ ﺁﻥ ﻣﺮﺩﺍﺩ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩٔ ﭘﯿﺶ ﺁﻣﺪﻥ ﺩﻭ ﻧﺎﻡ ﺑﺎ ﻫﻢ، ﺟﺸﻦ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﮒ ﻭ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﺭﺍﺳﺘﻦ ﻏﺬﺍﻫﺎ ﻭ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎ ﮐﻪ ﺍﺻﻞ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻧﺒﺎﺗﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﻭ ﺯﯾﺎﻥ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ‌ﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﮐﺎﺭﮔﺰﺍﺭﯼ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ…»
ﺧﯿﺎﻡ ﺩﺭ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ:
“ﻣﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺎﮎ، ﺩﺍﺩ ِ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺪﺍﺩ ﺍﺯ ﺑَﺮﻫﺎ ﻭﻣﯿﻮﻫﺎﯼ ﭘﺨﺘﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﯼ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﺳﺪ ﻭ ﻧﯿﺰ ﻫﻮﺍ ﺩﺭ ﻭﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻏﺒﺎﺭ ِ ﺧﺎﮎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ، ﻣﺮ ﺑﺮﺝ ﺍﺳﺪ ﺭﺍ ﺑﺎﺷﺪ. “
ﺧﯿﺎﻡ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻧﺎﻡ ﺍَﻣﺮﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﻭﺍﮊﻩ ﻣﺮﺩﺍﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﺟﺸﻦ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ِ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ِ ﺑﯽ ﻣﺮﮔﯽ، ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﺗﺤﺖ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﺩﺍﺩﮔﺎﻥ، ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍﯾﺞ ﺍﺳﺖ. ﺯﯾﺮﺍ ﻣﺮﺩﺍﺩ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻭ ﻣﺮﮒ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯿﮑﻪ ﺣﺮﻑ ﺍﻟﻒ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻔﯽ ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﯽ ﻣﺮﮔﯽ ﻭ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﯽ، ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ. ﺯﯾﺮﺍ ﺍﻣﺮﺗﺎﺕ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﻭ ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﯼ، ﺍﺯ ﺷﺸﻤﯿﻦ ﺍﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻫﻮﺭﺍﻣﺰﺩﺍ ﺩﺭ ﮔﺎﺕ‌ﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻻ‌ﻟﺖ ﺑﺮ ﺑﯽ ﻣﺮﮔﯽ ﻭ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﮕﯽ ﻭ ﺯﻭﺍﻝ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮﯼ ﺍﻫﻮﺭﺍﻣﺰﺩﺍ ﺩﺍﺭﺩ.
ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺯﺭﺍﺗﺸﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ:
ﭼﻮ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﺮﺩﺍﺩﺵ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ

ﭼﻮ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﺮﺩﺍﺩﺵ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ
ﻫﻤﺎﻥ ﮔﺎﻩ ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ ﺷﺪ ﭘﯿﺶ ﺗﺮ
ﭼﻮ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﺮﺩﺍﺩﺵ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ
ﻫﻤﺎﻥ ﮔﺎﻩ ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ ﺷﺪ ﭘﯿﺶ ﺗﺮ
ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺭﺳﺘﻨﯽ
ﮐﻪ ﺯﺭﺗﺸﺖ ﮔﻮﯾﺪ ﺍﺑﺎ ﻫﺮ ﺗﻨﯽ
ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺑﯿﺪﺍﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﺒﺎﻩ
ﺑﻪ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺑﺮ ﮐﻨﺪﻥ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ
ﮐﺰﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﭼﺎﺭ ﭘﺎﺳﺖ
ﺗﺒﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻭ، ﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍﺳﺖ
ﺭﻭﺯ ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ، ﻫﻔﺘﻤﯿﻦ ﺭﻭﺯ ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ (ﺳﻮﻡ ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ)
 
ﻭﺍﮊﻩ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ، ﺍﻣﺮﺗﺎﺗﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﯿﻨﻮﯼ(ﻣﻌﻨﯽ) ﺑﯽ ﻣﺮﮔﯽ ﻭ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻪ ﮔﯽ ﻧﺎﻡ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪﺍﻥ ( ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮔﺎﻥ ) ﺩﺭﺑﺎﻭﺭ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﮔﺮ ﺍﻟﻒ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﻧﻔﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﺩ ﺑﻨﻮﯾﺴﯿﻢ ﭼﻢ (ﻣﻌﻨﯽ) ﺁﻥ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﯿﻨﻮﯼ ﻣﺮﮒ ﻣﯿﺪﻫﺪ. ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﻭﺳﺘﺎ ، ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﻫﺎ (ﮔﺎﺕ ﻫﺎ) ﭘﺎﮊﻧﺎﻡ (ﺻﻔﺘﯽ) ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻫﻮﺭﺍﻣﺰﺩﺍ، ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎﯼ ﺑﯽ ﻣﺮﮔﯽ ﻭ ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ .ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪ ﺩﺭﺟﻬﺎﻥ ﺧﺎﮐﯽ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﮔﯿﺎﻩ ﻭ ﺭﺳﺘﻨﯽ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺑﺎﻍ ﻫﺎﻭ ﮐﺸﺖ ﺯﺍﺭﻫﺎﯼ ﺧﺮﻡ ﻭ ﺩﻝ ﻧﺸﯿﻦ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺍﻫﻮﺭﺍﻣﺰﺩﺍ (ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ) ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻨﯽ ( ﻣﺮﺍﺳﻤﯽ) ﺍﯾﻦ ﺟﺸﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﺎﺩﯼ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﺯﯾﺴﺖ ﮔﺎﻩ (ﻃﺒﯿﻌﺖ) ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
 
ﺟﺸﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﮔﺎﻫﺸﻤﺎﺭ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ: ۱ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ (ﻧﻮﺭﻭﺯ)،۱۳ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ (ﺟﺸﻦ ﺳﯿﺰﺩﻩ)، ۱۹ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ (ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻨﮕﺎﻥ). ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ: ۲ ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ( ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﮕﺎﻥ). ﺧﻮﺭﺩﺍﺩ : ۴ ﺧﻮﺭﺩﺍﺩ ( ﺧﻮﺭﺩﺍﺩﮔﺎﻥ). ﺗﯿﺮ : ۱۰ ﺗﯿﺮ (ﺗﯿﺮﮔﺎﻥ ). ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ : ۳ ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ (ﺍﻣﺮﺩﺍﺩﮔﺎﻥ )، ۳۰ ﺍﻣﺮﺩﺍﺩ (ﺷﻬﺮﯾﻮﺭﮔﺎﻥ). ﺷﻬﺮﯾﻮﺭ: ——- ﻣﻬﺮ :۱۰ ﻣﻬﺮ (ﻣﻬﺮﮔﺎﻥ). ﺁﺑﺎﻥ:۴ ﺁﺑﺎﻥ (ﺁﺑﺎﻧﮕﺎﻥ). ﺁﺫﺭ: ۳ ﺁﺫﺭ (ﺁﺫﺭﮔﺎﻥ)، ۲۵ ﺁﺫﺭ (ﺩﯾﮕﺎﻥ)، ۳۰ ﺁﺫﺭ (ﺟﺸﻦ ﺷﺐ ﭼﻠﻪ). ﺩﯼ: ۲ ﺩﯼ، ۹ ﺩﯼ، ۱۷ ﺩﯼ (ﺩﯾﮕﺎﻥ) ، ۲۶ ﺩﯼ (ﺑﻬﻤﻨﮕﺎﻥ ). ﺑﻬﻤﻦ: ۱۰ ﺑﻬﻤﻦ ( ﺟﺸﻦ ﺳﺪﻩ) ، ۲۹ ﺑﻬﻤﻦ (ﺍﺳﻔﻨﺪﮔﺎﻥ ). ﺍﺳﻔﻨﺪ: ﭘﻨﺞ ﺭﻭﺯ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ( ﭘﻨﺠﻪ) ، ۲۷ ﺍﺳﻔﻨﺪ ( ﭼﻬﺎﺭﺷﻨﺒﻪ ﺳﻮﺭﯼ).